บทที่ 10 โดย : ไอ้หัวเป็ด โคราช
เรื่องชิวๆ ของคนวัยกลับ
ก่อนจะเป็นชิงช้าอันสวยงาม ดูน่าสนุก สร้างความเพลิดเพลิน กับผู้ที่พบเห็น และได้รองสัมผัสมัน ความรู้สึกสนุกๆ ในวัยเยาว์ เหมือนได้ย้อนเวลากลับมาอีกครั้งภายในใจของเรา (หากว่ายังมีความทรงจำดีๆ ในวัยเด็ก) เพื่อน “เด็กผู้ชายคนนั้น” “เด็กผู้หญิงคนนี้” แล้วแต่จะคิดถึง (ของใคร ก็ของมัน) ใต้ร่มเงาไม้หลอมแหลม ของวันร้อนๆ ตอนสายวันนั่นเอง ขอบอกว่าร้อนจริงๆ ตอไม้ที่ถูกเชื่อมต่อกันเป็นเสาร์ สองด้าน รองรับคานชิ่งช้า เป็นงานลอกเรียนธรรมชาติ ที่บรรจงสร้างขึ้นจากปูนซิเมน เป็นต้นไม้มีอายุ ที่ถูกตัดมาจากป่าสงวนแห่งชาติ เพื่อแสดงออกถึงคุณค่าของป่า นั้นคือ ”ชิงช้าที่สวยงาม” โดยช่างปูน ผู้ชำนาญงานท้องถิ่น คนสนิทของน้าที่บ้านสวน พอลงรถมองเห็นนั่งร้านแบบเหล็ก ผูกติดกับเสาร์ค้ำคาน ทั้งสองด้าน พาดด้วยไม้กระดานหน้า 6 มั่ง (ไม้แบบ) ที่ทีมงานของน้าเตรียมไว้ให้ เราเดินวนดูลักษณะของรูปทรงสักครู่ เพื่อการลงสีให้ดูเป็นต้นไม้สมจริง (ก็วนคล้ายๆ หมาหาจุดนอนละครับ) สีเตรียมให้พร้อม ร่างกายพร้อม จิตใจเข้มแข็งเด็ดเดี่ยว ถังน้ำตักน้ำเรียบร้อย แปรงทาสีมี ทุกอย่างลงตัว ก็เริ่มเลยซิครับ จะไปพูดพร่ำ ทำเพลง ทำไม ลุยม้วนเดียวให้จบไปเลยดีกว่า (อาจพูดเกินไป นิดๆ เหมือนจะไปออกศึก)
หลังจากทนกับความร้อนสักครู่ใหญ่ สำเร็จหนึ่งด้านผ่านไป ที่จริงแค่เสาร์เดียวเท่านั้น ไม่ง่ายเหมือนตาเห็นเลยครับ ก็ถึงเวลากินกลางวัน คือข้าวเช้าไม่ได้ทาน เลยกินเร็วก่อนช่าง ก็เที่ยงแล้วนี้ ดูจากพระอาทิตย์ตรงศรีษะพอดี เสร็จธุระทุกอย่าง นั่งชิวๆ บุหรี่ สักมวน พอให้หายเหนื่อย คลายร้อน เมื่อกำลังกายกลับมาแล้ว ลุยโลด ม้วนเดียวให้จบ...หลังจากนั่นผ่านไปประมาน 3 ชั่วโมง งานก็อย่างที่เห็นละครับ วันนั้นมีเพรียงเสาร์ กับคาน ปัจจุบัน ใส่สายโซ่ ใส่ตัวกระดานที่รองนั่งของชิงช้าแล้ว เห็นแล้วเป็นไงครับ อยากกลับไปเป็นเด็กละซิถ้า ป้าๆ ลุงๆ
