สำนักข่าวหัวเป็ดโคราช

ปลูกกุหลาบแดงไว้เพื่อเธอ เก้าพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าดอก “อีดอก เดียว” ก็อยากที่จะบานให้เชยชม ได้สมอารมณ์หมาย ละครับ ก็ปีนี้เล่นร้อน และแล้งเสียขนาดนี้

บทที่ 14 สิ่งดีๆ จากใจ : ไอ้หัวเป็ด โคราช

ความแห้งแล้งมันเริ่มขึ้นเมื่อไรฮึ ปีที่แล้ว หรือปีก่อนหน้านั้น สรุปจนมาปีนี้ น้ำประปาก็ไม่ค่อยจะไหล แต่ไอ้ใบเรียกเก็บค่าใช้น้าทำไม ไม่ยักกระลดลง ทั้งที่ไม่ค่อยจะได้ใช้ ถามๆ หลายคนบอกว่า “คงเป็นเพราะลมในท่อ ไปดันมิเตอร์น้า ให้หมุนเล่น ไม่ยอมหยุดมั่ง” ก็มีเหตุผล “ว่ากันไป” ช่วงนี้ไป ยันถึงสงกรานต์ หรือกว่านั้นมากๆ รู้สึกว่าเศรษฐกิจตามชนบท จะได้ฤกษ์ เฉลิมมงคล คึกคักขึ้นเสียที bustlingeconomy ที่ผมพูดเช่นนี้ไม่ได้สวนกระแสอะไรหลอกครับ ก็เห็นพวก ออ บอ ตอ เขาหารายได้เสริมกันทุกปี ช่วงนี้คงได้ฤกษ์ดี  เปิดรับลูกจ้างชั่วคราว  ออกขายน้า ตามหมู่บ้านชนบท หลายๆ ครอบครัว ที่บ้านมีฐานะ ก็มีภาชนะจัดเก็บน้ำใช้อย่างพอเพียง อีกหลายๆ บ้าน หาเช้า กินค่ำ กินดึกกินดื่น มีโอ่ง สองโอ่ง ที่ไม่มีเวลาเตรียมการ เหตุ เข็มขัดสั้น (คาดไม่ถึง) ว่าปีนี้ ”จะแล้งซ้ำซาก” อย่างนี้ หรือเพราะทุนทรัพย์ไม่เพียงพอ นึกถึงน้าพุ ที่พ้นเป็นสาย ยิ่งตกกลางคืนประดับไฟสวยๆ เจริญตา เจริญใจแล้ว “ถุย” ไอ้สำนึกหาย พืชพันธุ์ ธัญหารจะไม่มีแดกอยู่แล้ว ยังเสือก “บิ้วอารมณ์” ด้วยน้ำพุเต้นระบำ เต้นบนหัวคนนะสิ สร้างสรรค์จนเหลือเชื่อ ชาวบ้านเขาลำบากแทบเป็น แทบตาย วัว ควาย หิวน้ำ จนน้ำลายไหลยืด สารรูปแถบจะดูไม่ได้ พื้นที่แล้งซ้ำซาก แต่ละจังหวัด ช่วงนี้ เหลือจะทน ก็รอฝน รอฟ้ากัน “รากหญ้าอย่างเราๆ” จะทำยังไงได้ ได้แค่นั่งขอนั่งรอ บ้า บอ ไปตามเรื่อง ก็บ่นๆ ขอบนฝนเทวดา ว่าอีนี้นายจ๋า ช่วยอีฉันสักครั้ง ปีที่แล้วปลูกข้าวก็ไม่ต่อยได้ยัดห่า พอปีนี้มา ยิ่งแล้งหนักเลย น้ำประปาก็ไม่ไหล “จะให้อีฉันทำยังไง เจ้าคะ” ไหนละฝนเทียม ไหนละฝนเทวา ขอตกลงมาสักห่าใหญ่ ให้เต็ม โอ่ง ให้เต็มไห ให้คนไทย ได้พ้นภัยแล้ง ใช้น้าเล่นสงกรานต์ ให้สําเนียกตัวเอง ถึงเสียงร่ำร้อง “ขอท่านให้ช่วย” คลายทุกข์ ของชาวนา พี่น้องชาวบ้านที่ห่างไกลด้วยเด้อ อย่าเอาแต่แฉะ เพื่อความสนุกอย่างเดียว ลูกหลานไทย

สุดท้าย ฝากกลอน 4 ไม่สุภาพ (หรือเรียกอะไร ก็แล้วแต่)ฟังให้แขยงหู กันไปเลยครับ

โลกนี้ไทร ใช่ดอกไม้ ในกระถาง                    

หากแม้ชาติยั่งยืน หยั่งรากลึก

ให้สำนึกถึงต้นไม้ คุณแผ่นดิน                        

ให้สัตว์ป่า ใหญ่น้อยได้พักพิง

ทรงคุณสิ้น ดั่งตะกอน ซ้อนความดี                 

เพียงต้นไม้ได้อาศัยได้ผึ่งพา                    

เป็นผืนป่าเอื้ออาทร ทุกแห่งหน

ให้ละทิ้งสิ่งคอยหวัง กำไรตน                          

เพื่อดอกผล ต้นไม้ ได้งอกงาม

จนลูกหลาน สืบไม่สิ้น แผ่นดินไทย

(อ่านๆ แล้ว ก็ให้งงๆ เหมือนกันแฮะ)