บทที่ 46 เก็บๆ เผื่อใจ ไว้ปัญญา โดย ไอ้หัวเป็ด โคราช
เรื่องเบ็ดเตล็ด คละ ระคนกัน ของความฟุ้ง เมื่อ “จิตซ่าน” คุณภาพความคิดพร่อง ยุบไป หรือลดไปจากเดิม ไม่เคยสำเร็จอะไร หยิบจับสิ่งใดไม่เป็นเรื่อง “สักกายทิฏฐิ” คนค้นหาตัวตน เพียงเงียบๆ คนเดียวในวันแรงๆ ของแสงตะวันผ่านฤดู และเป็นเรื่องที่ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน (หากกระเทือนซางบ้าง ช่วยไม่ได้)
ในใยแมงมุมแห่งชีวิต โยงใยมัดจิต มัดใจ “พันธนาการของตน” ขว้างทิ้งไป ก็ไม่พ้นตัว มันรั่วๆ ตลอดเลยเรา บุคลิกภาพเป็นคนแปลก คิดซับซ้อน เถื่อนแบบขำๆ ถ้าทางดูทุยๆ อย่างบอกไม่ถูก ในทีท่าไม่เหมือน แต่ต้องการไม่ต่างใคร ในความต่างนิยาม และนิยมของ ”มนุษย์สังคม”
เรื่อง “ถุง ยางวง” ไม่ให้เกิดเป็นปัญหาได้อย่างไร เรา ท่าน ได้รับบรรจุภัณฑ์ (ถุงพลาสติก) และพันธนาการปากถุง (ยางวงรัดของ) เมื่อใช้บริการจากตลาด “เมื่อเริ่มเป็นผู้เลือก” ซื้ออาหารถุงสำเร็จ ความนิยมในเรื่อง “สะดวกสบาย” ในยุคสมัยเร่งด่วน และหลีกเลี้ยงความยุ่งยากในการหาวัตถุดิบปรุงอาหารด้วยตนเอง เบื่อๆ กับเวลาที่สาหัสสากรรจ์ขี้เกียจมั่วสุมกับความยุ่งยาก
“แกะ เทกิน เก็บทิ้ง” เป็นความหมายหลักของ “ภาชนะ” ชั่วคราว ทุกวันนี้เราทั้งหลาย เป็นผู้รอทำหน้าที่ ล้าง เช็ด จัดเก็บ “ภาชนะ” ประจำ แบบคุ้นเคย ส่วนที่ยังวางอยู่ข้างๆ ตัว พอยังมีประโยชน์ ใช้ได้ “จำเป็น” เมื่อนึกถึงในเวลาต้องการใช้จริง (มักเสียอารมณ์ เมื่อหาไม่เจอ) คนมักจะพูดเสมอๆ ว่า ก่อนหน้ายังให้เราเห็นตั้งมากมาย นั้นละครับ สิ่งเล็กน้อย ยิบย่อย คนมักไม่เห็นความสำคัญ จนวันที่เกิดความต้องการใช้ ในชั่วโมงนั้นมันอยู่ไหนกันวะ “นั้นละครับ คุณค่าของยางวง และถุงพลาสติก” (บรรทุกสิ่ง เอาๆ เอาไป ยื่นให้ใครก็สะดวก) ภาระที่เขามอบให้เรา ไม่ได้เกิดจากความคิดรอบครอบห่วงใยสิ่งแวดล้อม ของไม่ตั้งใจ (แม่ค้า พ่อขาย เขาคิดเพียงสิ่งที่อยู่ตรงหน้า) บริการให้ลูกค้าสะดวกและเร็วๆ ซื้อของ 10 อย่าง มันก็มา 10 ถุง เหมือนกัน เก็บๆ ไว้เถอะครับ หากยังดีๆ อยู่ มีประโยชน์ทั้งนั้น คาดไม่ถึงก็แล้วกัน เวลาจำเป็นต้องใช้ขึ้นมา ง่ายๆ ซ้อนๆ ใส่ถุงใหญ่ที่หนาหน่อย รวบรวมไว้ เก็บมุมใดมุมหนึ่ง ที่ไม่เกะกะสายตา และร่างกาย เกรงว่าจะไปเปะปะโดนมัน ให้รกบ้าน สวัสดี
