บทที่ 54 นี้ละครับสิ่งแน่แท้ คือความจริง โดย ไอ้หัวเป็ด โคราช
ถึงท่านจะใหญ่แค่ไหน "แล้วยังไง" ทำได้จนเพียงพอแล้วหรือ บุญใหญ่ในการทำดี "ควรค่า คู่ควร" เพียงพอให้คนไทยได้คิดถึงและจดจำ (พวกเราทั้งหลาย) มาเฝ่าดูความไส่ใจของคนไทยในชาติ ไปพร้อมๆ กันเทอญ ระยะเวลาสามเดือนต่อจากนี้ไป จะมีใครพูดถึงเขาบ้าง ท่านทั้งหลายผู้จากไปก่อนหน้าแล้ว ต่างคนที่ไป ต่างวาระกรรม "เกิดมาเพื่อตาย" ดำเนินไปเพื่อเป็นแบบเรียน สกิดเตือนใจคนที่ยังหลง "ปัจจุบัน อดีต" ในบทก่อนๆ ที่ผ่านมา เวลายังเดินผ่านพวกเขาเหมือนลมพัดตอไม้
ไร้ความรู้สึกยินดี แล้วท่านจะแน่ใจแล้วหรือว่า สิ่งที่ทำๆ ไปนั้น สิ่งที่ท่าน พวกท่านคิดกันว่าดี ในช่วงขณะชีวิตมีลมหายใจอยู่ ท่านได้สร้างสิ่งที่ใหญ่ที่สุดสมควรค่าอันวิเศษต่อเพื่อนมนุษย์ หรือเป็นเพียงการ "เบียดบัง" สิ่งที่มีความหมายถึง "อำนาจ" เพื่ออยู่บนที่สูงดูสุนัขกัดกัน (ทุกยุค ทุกสมัย) เมื่อคนผู้โหยหา จุดบนสุดของห่วงโซ่อำนาจ เมื่อวันนี้ชีวิตถึงการสิ้นสุด ต้องจากไปแล้วท่านจะร้องเรียกหาใคร แล้วใครจะคอยนำทางท่าน ในความมืดมิด และเดียวดาย วิญญาณจะไปสู่ทิศใด ทางใด ต่อแต่นี้ไปทิศทางเบื้องหน้าไม่มีใครรู้ สุดที่จะคาดเดาได้ ความจริงอาจจะร้ายกว่าตอนมีชีวิต เพราะทุกสิ่งนั้นเกิดจากท่านกำหนดเอง มันยากที่จะหนี "กรรม" ขอให้ท่านทั้งหลายผู้ล่วงไปแล้ว "จงโชคดี"
