มีทั้งคนที่ชอบและคนที่รัก
มีทั้งคนที่แตกหักและชิงชัง
ตัวเราคือศูนย์กลางแห่งความเจ็บปวด
ที่ถูกโคจรท่ามกลางความเศร้าและภาพลวงตา
ใครเกลียดเรา
ยังไม่น่าเศร้าเท่ากับเราต้องเกลียดตอบ
ความชิงชังคลั่งแค้นในใจเรา
แบ่งแยกเรา แบ่งแยกเขา
แล้วเฝ้าค้นหาความแตกต่างเพื่อแตกแยก
ฉันเขียนบทกวี
เขียนจากจิตวิญญาณที่สิ้นเสียง
ความรักยังกู่ร้องก้องเสียง
เพื่อเพรียกหาใครสักคนเพื่อให้ได้รัก
และเป็นคนที่ถูกรัก
ส่วนความเกลียดโกรธนั้น
ส่งเสียงอึกทึกท่ามกลางความเงียบ
เป็นพายุร้ายท่ามกลางฟ้าอันสงบเงียบ
ฉันอยากจะลืมมัน.
ภาพและคำโดย : กะว่าก๋า
ที่มา:http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=kawaka&month=10-01-2013&group=120&gblog=10
