ในวันที่ทำให้ว่างได้ขับรถเที่ยว จากโคราชไปปักธงชัย จากปักธงชัยไปเขื่อนลำมูลบน ครบุรี ... เขื่อนลำมูลบน ... Present Continuous Baby
จากเขื่อนลำมูลบนไปเขื่อนลำแชะ ครบุรี ... Follow Me .... บนเส้นทางไปหาดทรายทอง เขื่อนลำแชะ อ.ครบุรี นครราชสีมา จากเขื่อนลำแชะไปปรางค์พะโค โชคชัย
มาจากครบุรี เข้าโชคชัย เคยเล็ง ๆ ว่าอยากแวะปรางค์พะโคไม่ทราบว่าอยู่ที่ไหน พอเห็นชื่อวัดปรางค์พะโคขวามือก็เลี้ยวแว๊ปไปเลยไม่ใช่ เพราะ วัดก็คือวัดปรางค์พะโค หาใช่ตัวปรางค์ไม่ ถามเณรที่ีวัด บอกว่าอยู่ติดถนนใหญ่ ให้เลี้ยวออกทางใหญ่ไปไม่เกิน 50 เมตร อยู่ซ้ายมือ
ที่เหลืออยู่คือ สองปรางค์ที่ล้อมสีเหลืองไว้
ที่เราเลี้ยวออกมาจากวัด ในแผนที่ คือถนน รพ.ส่งเสริมสุขภาพบ้านพะโค ต.กระโทก
ปรางค์พะโค ตั้งอยู่บนฝั่งตะวันตกของถนนสาย 224 (ทล.224 คือ จากอำเภอเมืองนครราชสีมา จังหวัดนครราชสีมา - อำเภอกาบเชิง จังหวัดสุรินทร์)ที่บ้านพะโค ต.กระโทก อ.โชคชัย
ในสมัยโบราณกองคาราวานเกวียนที่เดินระหว่างไทยกับประเทศเขมรจะพักแรมที่บ้านด่านเกวียนเป็นแห่งแรก และพักที่ด่านกระโทกเป็นด่านที่สอง แล้วต่อไปเรื่อย ๆ จนถึงประเทศเขมร คำว่า"กระโทก"มีผู้สันนิษฐานว่า ในป่าบริเวณนี้ "ต้นกระโทกโรก" ... เราไม่ทราบว่าคืออะไร...จึงได้ตั้งชื่อว่า "ด่านกระโทกโรก" เพี้ยนไปเป็น "ด่านกระโทก"และตั้งชื่อว่า บ้านกระโทก
ในสมัยรัชกาลที่ 5 ทรงจัดระเบียบการปกครองออกเป็นมณฑล จังหวัด และอำเภอได้ยกฐานะด่านกระโทก ขึ้นเป็นอำเภอกระโทก เมื่อ พ.ศ. 2449และจากพระราชบัญญัติขนานนามสกุลคนในนครราชสีมาจะใช้ชื่ออำเภอลงท้ายนามสกุล แต่ที่อำเภอกระโทกนี้มีลักษณะเฉพาะในการตั้งนามสกุล คือจะตั้งเรียงลำดับอักษร ตั้งแต่ ก ถึง ฮ ตามระยะห่างจากตัวที่ว่าการอำเภอ เริ่มจาก ก ซึ่งอยู่ใกล้อำเภอที่สุด ถ้าใครมีนามสกุลเป็นอักษร ฮ เช่น ฮุยกระโทก แสดงว่าบ้านอยู่ไกลจากตัวอำเภอสุดกู่
ท่านว่าการตั้งนามสกุลเช่นนี้ มีประโยชน์ สำหรับการปกครองพื้นที่ ปี พ.ศ. 2488 ทางราชการตอนนั้น เห็นว่า คำว่า “กระโทก” ไม่เพราะ ... แต่เราว่าภาษาถิ่น เพราะทุกคำ ...จึงคิดแทนคนพื้นบ้านให้เปลี่ยนเป็น "โชคชัย "จากการที่สถานที่นี้สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี ยกทัพมาปราบชุมชนเจ้าพิมาย (กรมหมื่นเทพพิพิธ)
ณ บริเวณบึงกระโทก และสนามหน้าเทศบาลตำบลโชคชัยได้รับชัยชนะคำขวัญว่าของดีหมี่กระโทก แหล่งเรียนรู้ปรางค์พะโค เสียงสากเหมิ่งดังก้องบ้านกระโทก
***สากเหมิ่งเป็นสากที่ทำจากไม้กะหาด ไม้พะยูง หรือรากไทรโยงขนาดใหญ่เป็นสากที่ใช้เท้าเหยียบ ใช้ตำข้าวเม่า แล้วจะเกิดเลียง เหมิง เหมิ่ง ทีจะดังไป 5- 10 กม. ยิ่งตอนดึกสงัดยิ่งดังในอดีต เป็นเสียงเรียกให้หนุ่ม ๆ มุ่งหน้าเดินไปคุย (เกี้ยว) สาวในปัจจุบันตำข้าวเม่าสากเหมิ่ง ยังมีอยู่ที่อำเภอโชคชัย จังหวัดนครราชสีมา
***กลับมาปรางค์พะโค เป็นปราสาทสามหลัง ... คิดว่านี่คือสิ่ง ที่บอกว่ามีสามหลัง
ตั้งอยู่บนผังรูปตัวทีหลังกลางหันหน้าไปทางตะวันออก
อีกสองหลังหันหน้าเข้าหากัน ... เหลือหลังด้านทิศเหนือ
สันนิษฐานว่าเป็นศาสนสถานของศาสนาฮินดูในพุทธศตวรรษที่ 16 (พ.ศ. 1501-1599 )
ปรางค์หลังกลาง 
เมื่อก่อนหน้า เห็นมีรูปของ ... ถึงโคนขา ส่วนบนไม่มีตอนนี้ที่เราไปเห็นแต่เสา และซุ้มประตู
ปรางค์หลังทิศเหนือ 
ทับหลัง ( ด้านใต้) หน้ากาลคายมาลัย ละที่ (เรา) ไม่เคยเห็นคือมีลำตัวเป็นสิงห์
ประตูหลอกด้านข้าง ( ด้านตะวันออก )
ฤษีในท่าโยคาสนะประคองอัญชลี 
ลวดลายสลักในฐานแต่ละชั้น
ประตูหลอกด้านหลัง ( ด้านเหนือ )
ประตูหลอก ( ด้านตะวันตก )
หินที่วางอยู่รอบ ๆ มีลวดลายสลักสวยงามมาก
อยากมีคนบรรยายจริง ๆ ว่าเป็นรูปของใคร ที่กำลังยกมือแบกอะไร
ที่มือถือสังข์
ถ้าต่อจิ๊กซอได้คงสวยมาก
เพราะลวดลายชัดเจน เดิม ๆ
ที่มา:
http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=tuk-tukatkorat&month=01-2013&date=14&group=39&gblog=796
