สำนักข่าวหัวเป็ดโคราช

22 เมษายน “เขาว่า” ให้เป็นวัน “คุ้มครองโลก” จริงหรือนี้?

บทที่ 44 ของโลก infirm โดย ไอ้หัวเป็ด โคราช

            โลกที่เราอาศัยอยู่ เปาะบางจริงหรือ อ่อนแอเป็นผู้ป่วยทุพพลภาพ infirm ถึงต้องการให้มนุษย์ เข้ามาช่วยพยุง ประคับประครองตนในอัตภาพ “ผู้สูงวัยใกล้ถึงฝั่ง” เล่นรวมหัวกันตบกระบาลอย่างหนัก แล้วยังมีหน้า ตั้งกลุ่มรวมตัวชูป้าย “brandname” ขึ้นมาลูบหลังปลอบ “โลก” ในการกระทำ (ว่าข้านี้ละสูงส่ง) เพียงถ้อยคำแสดงความหมายแก่ตนต่อสายตา ”ผู้อื่น” เห็นสมควรว่า (ไม่เป็นอะไรนะ)

โลกเขาก็อยู่ชองเขาดีๆ พอมีเรา (กับความต้องการไม่สิ้นสุด) ไอ้คนผู้หยาบคายใน “ทัศนะคติ” อุดมการณ์ โคตรยิ่งใหญ่ คำพูดอ้างไปว่า อาศัยธรรมชาติ ”เกื้อกูลชีวิต” ดูพูดไม่อายปาก ไม่สนสิ่งที่มีมาก่อนตนเกิด ดำเนินการไปเองไม่สนใจความรู้สึกของ “โลก” อ้างสังคมวิวัฒน์ ไปสู่สิ่งที่ดีขึ้น เพื่อพ่อแม่ พี่น้อง “กูทั้งนั้น” เอากับเขาบ้าง (เขานะใคร) ไม่ใช่พวกคุณ หรือ เราเอง เป็นแน่นอน (ผู้สำคัญตน อยู่เหนือห่วงโซ่ทางปัญญา) ทุกเรื่องบนโลกนี้ จึง “สอ” มันไปซะทุกเรื่อง (ไม่รู้อะไรสักอย่าง อาจถึงตาย)

เลิก 5 สอ หยุดเพื่อโลกใบนี้ ความเสือกทั้ง 5 อันตรายต่อตน และสรรพสิ่งบนโลก ไม่ว่าจะคิดกันในทางตรง หรือ เดินอ้อมโคก “ให้หยุดก่อน สำเหนียกตัวเองทุกผู้” ในความ “เสือก” ทั้ง 5 คืออะไร เกี่ยวอะไรกับเราวะ (เพราะไม่ฟังให้ดี จึงมีแต่ปัญหา)

“เสือก” สำคัญตน หลงปัญญาข้าเหนือๆ “ผู้ร่วมอาศัยในโลกใบนี้” แบ่ง เขา เรา ชาติชน คนสีผิดผิว เผ่าพันธุ์

“เสือก” สร้างสรรค์แนวคิดพันธกิจของหมู่ปราชญ์ ตั้งกฎ “ในอัตลักษณ์” (ร่วมสมัยวัตถุนิยม) แอบอ้างในการใช้ หา สะสม “ทรัพยากรธรรมชาติ และ สิ่งแวดล้อม” อย่างลืมตัว

“เสือก” เสริมสร้างความหลงในสิ่งที่มีในโลก หลงว่าเป็นเจ้าข้าว เจ้าของวัตถุใด สิ่งใด ที่อำนาจตนเข้าถึงในสิ่งนั้นๆ (คน สัตว์ สิ่งของ วัตถุธาตุ)

“เสือก”สรรพสิ่งล้วนพันเกี่ยว ถูกกำหนด ชะตา ลิขิตแนวทาง เพื่อสร้างสิ่งไม่สมควรขึ้นมาทดแทนสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นอยู่ ของธรรมชาติ (ใหญ่โต ผลาญ ธรรมชาติ เพียงเป้าประสงค์ตนสัมฤทธิ์ผล)

“เสือกทุกข้อ” สืบสานแบบสั่วๆ กลัวถึงวันสิ้นสุด อยู่ไม่เป็นสุข กับทุกความสบายที่เคยๆ หาสิ่งทดแทนในธรรมชาติ เมื่อถึงจุดวิกฤต เกรงว่าตนจะสูญพันธุ์ อย่างไดโนเสาร์ (ขูดรีดธรรมชาติ “โลก” อ้างเป็นสิ่งทดแทน) ในเมื่อยังไม่พ้นไปจาก “โลก” จะมีหน้ามาอ้าง ทำขึ้นมาใช้เป็นสิ่งทดแทนความต้องการมนุษย์ สิ่งที่ร่วมกันสร้างเรียกไม่ใช่ของ “โลก” ได้อย่างไรกัน ใครคิดจะเลิกทำ 5 เสือกนี้ ก็ไม่แน่ว่า โลกจะอยู่กับเราได้นานแค่ไหน มองไกลไปก็เป็นทุกข์ วนๆ กลับมา สักวันคงมีใคร “เขียนถึง โลก มันซ้ำๆ แบบนี้” จนกระทั่งวันหนึ่งUntil one day ลูกหลานจึงได้เข้าใจ เมื่อไม่ได้อาศัยบนโลกนี้ อีกต่อไป