สำนักข่าวหัวเป็ดโคราช

(เรื่องสั้นๆ อ่านกันยาวๆ) ในกล่องเรา...เล่าเรื่องเพื่อน  (ปฐมบท ต่อนที่ 1)

บทที่ 8 โดย : ไอ้หัวเป็ด โคราช

ขออุทิศบทความนี้แด่ พี่โต้ง ผู้ก่อตั้ง Zellrust

เป็นดั่งพี่ชาย และอาจารย์ ทั้งวาด ทั้งขาย ทั้งใช้ชีวิต

มนุษย์เราแต่ละคน เมื่อถือกำเนิดขึ้นมาบนโลกสีฟ้าใบนี้ แตกต่างกันเพียงสภาวะธาตุรูปกาย เพศ แต่มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันทุกคน คือ “กล่องเปล่าในใจ” พอเริ่มจำความได้ กล่องวิเศษจะถือกำเนิดขึ้น

กล่องความทรงจำประจำตัวของเรา เป็นกล่องพื้นที่เปล่ามาแต่แรก เหมือนเป็นห้องว่างทาสีขาว รอการจัดแต่ง นั้นก็เพื่อบรรจุความทรงจำ เรื่องราวของคนในแต่ละช่วงชีวิต เป็นเช่นนี้ทุกคน รู้เรื่อง

หรือเรียบร้อย ก็ขึ้นอยู่กับการจัดเก็บของเราเอง เพราะในกล่องใบนี้ยังมีผู้ดูแลรักษาอยู่ เลี้ยงเขาดี เอาใจใส่เขา เขาก็ทำงานให้เราอย่างหมดใจ ด้วยความซื่อสัตย์ เขาคนนั้นไม่ใช่ใครอื่น “คุณสมอง”

หรือ ไอ้ก้อนเนื้อขั้นหูของเราเอง ต่อไปนี้ ลองเข้ามาชมกล่องของผมกันนะครับ คำเตือน (ห้ามคุ้ย เขี่ย หรือทิ้งปฏิกูล ลงในกล่องใบนี้)

กรุงเทพฯ ย้อนหลังกลับไปหลายๆ ปี ย้อนไปอีก อีก “บอกว่า” อีกหลายปี ในช่วงปรับตัวของชีวิตการทำงาน เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง ของหลายๆ ครั้ง ออฟฟิศใหม่ สถานที่ใหม่ ไกลขึ้นกว่าเดิมมาก ไม่แปลก

สำหรับผู้คนที่ใช้ชีวิตในเมืองกรุงฯ ที่จริงแล้วเรื่องงานที่ทำก็ไม่ได้ใหม่อะไร มันก็อีหรอบเดิมจากที่เคยทำ เพื่อนร่วมงานใหม่ และเก่า ไอ้ที่เก่าก็เพื่อนที่มันออกมาด้วยกัน “ไอ้นี้” ที่ออกมาด้วยกันนี่ละครับ (เน้น) สมัยก่อนเรียกได้ว่า “คู่ซี้ดีแต่ฝัน” มันชื่อว่า “หนุ่ย” เป็นคนหน้าตาค่อนข้างไปทางดีนะ คิดงานเก่งในเรื่อง Design รูปแบบงานมักจะคูซับซ้อน แต่ก็ยังพอเข้าใจได้ ไม่แรงสุดขั้วเท่าไหร่ คำพูดคำจาดูน่า

เชื้อถือ แต่งตัวดี มีน้ำเสียงนุ่มลึก (พอเมามักพูดลิ้นพันกัน) กวนตีนบ้างบางครั้ง ชอบพูดเสียดสี ตีสองแง่ สองง่าม จึงทำให้มันมีสาวๆ มาติด”ตรึม” เป็นที่อิจฉาของเพื่อนๆ (อาจใช้คำไม่สุภาพ เพื่ออรรถรสในการอ่าน ที่เป็นกันเอง) พื้นเพเดิมมันเป็นคนโคราช แต่มาเรียนที่กรุงเทพฯ ตั้งแต่เด็ก (มันบอกผมอย่างนั้น) หนุ่ยเกิดในครอบครัวค่อนข้างมีฐานะ ในหมู่บ้านเล็กๆ ของอำเภอหนึ่ง ในจังหวัดนครราชสีมา ด้วยเป็นลูกข้าราชการ พี่สาวมีทาวเฮาส์อยู่เขตบางกะปิ ก็ติดกับออฟฟิศใหม่ละครับ ห่างกันแค่สามคูหา ก็เลยอาศัยอยู่กับพี่สาว ด้วยความที่อยู่กรุงเทพฯ มานาน ช่วงแรกๆ ที่คบกับมัน ผมคิดเหมือนกันว่า

ไอ้นี่คงเป็นเด็กเทพฯ หน้าตาดูไม่คล้ายคนอีสานสักเท่าไหร่ ออกจะเหมือนเด็กใต้มากกว่า (มันยังไม่รู้ว่าผมก็อยู่โคราช) ผมไม่ใช่คนโคราชโดยกำเนิดหรอก (ไม่สำคัญ) อยู่ที่ไหนก็ขอแค่เป็นคนที่สังคมเห็นว่า

ดีก็แล้วกัน อ๋อเกือบลืมไป บริษัทที่ผมทำงานอยู่นั้น เป็นบริษัทโฆษณาเล็กๆ แถวบางกะปิ เป็นบริษัทของรุ่นพี่ ที่แยกตัวออกมาจากบริษัทเก่าที่ผมเคยทำงานอยู่ ย่านลาดพร้าว สามคนรวมตัวกัน หนึ่งในนั้น

ได้แยกตัวออกไป ในช่วงแรกยังไม่ทันตั้งไข่เลย ทำให้ภายในองค์กรเกิดความวุ่นวาย “ผมไม่รู้อะไร” เพิ่งมาอยู่เหมือนกัน ก็นั้นละครับ (ไอ้หนุ่ยเลยเสียบแทน) คนที่สามจึงเป็นไอ้หนุ่ย โดยปริยาย เหตุเพราะ

การเงินพี่เขาไม่ค่อยดี ไอ้หนุ่ยเลยได้ร่วมแจมด้วย ในนาม Zellrust ซึ่งจำไม่ได้แล้วว่าหมายความว่ายังไง โดยเช่าทาวเฮาส์ 2 ชั้น 1 คูหา หน้าบ้านมีพื้นที่เล็กๆ พอที่จะโชว์การจัดส่วนแบบญี่ปุ่น และตั้งโต๊ะหินอ่อนสี่เหลี่ยมที่มีตารางหมากฮอด (จำได้ว่าพวกเราช่วยกันทำ)

(โปรดติดตามต่อ เร็วๆ นี้)