สำนักข่าวหัวเป็ดโคราช

ก่อนเข้าร้าน อั๊วก็ลืมถามราคามันก่อน (กลัวเสียฟอร์ม) น้ำตาแทบร่วง

บทที่ 24 ทนหิวทำไม โดย : ไอ้หัวเป็ด โคราช

แค่อีกวัน วันธรรมดาๆ ของชีวิตผม ไม่มีอะไรแปลกใหม่ ณ ร้านกาแฟ “ลุงหนวด” เจ้าเก่า (ย้อนก่อนหน้านั้น 3 วัน) ก่อนเท้าแตะพื้น ก่อนที่ล้อจักรยานจะหยุดนิ่ง ผมสังเกตเห็นร้านค้าในตลาดดูบางตาไป ร้านขายอาหารตามสั่ง ขายก๋วยเตี๋ยว แม้กระทั่งร้านโจ๊ก ที่ตั้งโต๊ะพับแบบชั่วคราวติดร้านกาแฟลุงหนวด ที่เห็นทุกวันเป็นปกติ ก็ยังมาหยุดพร้อมเขา ด้วยสาเหตุใดไม่ทราบแน่ ไม่สนิท เลยไม่ได้ถาม ทั้งตลาดก็เลยมีร้าน “ลุงหนวด” เจ้าเดียวที่เปิด วันนั้นจึงเป็นวันผู้ถือครองตลาดของแก (ลุงหนวดเอง ผมรู้ว่าแกไม่กินเส้นกับเขา)