บทที่ 49 นิยามคำ “ปิสุณาวาจา” โดย ไอ้หัวเป็ด โคราช
คำนิยามในบรรทัดฐาน ของ “อัตลักษณ์” ทางด้านศิลปะวิชา (ผลงานสร้างจากการเรียนรู้) “ตนเป็นผู้สร้าง” พูดถึงคุณค่างานศิลปะ เกิดจากการสร้างสรรค์ ด้วยสองมือ หนึ่งมันสมองน้อยๆ 30% ของตัวเอง คำติเตียน ส่อเสียดทั้งหลาย ให้คู่ควรใส่ใจหรือ กับคำ “วิจารณ์”ของคน “อะไร” การที่บุคคลจะสร้างสรรค์งานขึ้นมาสักชิ้น เมื่อเริ่มลงมือ ก็เกิดอาการไม่ดี (ป่วย) ทางอารมณ์ “ห่วงหน้า พะวงหลัง” กล้าๆ กลัวๆ เกรงไม่สมควรค่า มองบรรทัดฐานที่สูงลิบลิ่ว ของผู้อื่นมากเกินความสามารถของตน กังวลในผลงานที่สร้างสรรค์ออกมาจะไม่ “โดน” หรือเกินกว่ากรอบที่ครู อาจารย์ เหล่าบรมศิลปินแม่พิมพ์ แม่แบบ สร้างสรรค์งานเป็นที่ยอมรับของคนสูงๆ ในสังคม คำเหน็บ “ติ เพื่อ ก่อ” ของนักวิจารณ์ทั้งหลาย ทั้งมืออาชีพ มันก็เรียก สมัครเล่นเขาก็ว่ากันไป