สำนักข่าวหัวเป็ดโคราช

บทที่ 46 เก็บๆ เผื่อใจ ไว้ปัญญา โดย ไอ้หัวเป็ด โคราช

            เรื่องเบ็ดเตล็ด คละ ระคนกัน ของความฟุ้ง เมื่อ “จิตซ่าน” คุณภาพความคิดพร่อง ยุบไป หรือลดไปจากเดิม ไม่เคยสำเร็จอะไร หยิบจับสิ่งใดไม่เป็นเรื่อง “สักกายทิฏฐิ” คนค้นหาตัวตน เพียงเงียบๆ คนเดียวในวันแรงๆ ของแสงตะวันผ่านฤดู และเป็นเรื่องที่ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน (หากกระเทือนซางบ้าง ช่วยไม่ได้)

            ในใยแมงมุมแห่งชีวิต โยงใยมัดจิต มัดใจ “พันธนาการของตน” ขว้างทิ้งไป ก็ไม่พ้นตัว มันรั่วๆ ตลอดเลยเรา บุคลิกภาพเป็นคนแปลก คิดซับซ้อน เถื่อนแบบขำๆ ถ้าทางดูทุยๆ อย่างบอกไม่ถูก ในทีท่าไม่เหมือน แต่ต้องการไม่ต่างใคร ในความต่างนิยาม และนิยมของ ”มนุษย์สังคม”